Artykuły | Co do zasady

Jednym ze sposobów, w jaki przedsiębiorcy starają się radzić sobie z kryzysem, jest zacieśnienie współpracy z dotychczasowymi rywalami. Przed podjęciem takiej współpracy warto się upewnić, czy nie stanowi ona zmowy sankcjonowanej przez UOKiK, Komisję Europejską lub inne organy antymonopolowe.

Prezes Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów zapowiedział walkę z nieuczciwymi sprzedawcami zawyżającymi ceny produktów w czasie pandemii wirusa COVID-19. Jednym z proponowanych przez Prezesa UOKiK instrumentów w walce z patologiami ma być ustalanie przez Ministerstwo Rozwoju maksymalnych cen i marż na produkty istotne z punktu widzenia interesów konsumentów (taką zmianę przewiduje nowelizacja ustawy kryzysowej. Przy tej okazji warto przypomnieć, jakie kompetencje do regulowania cen produktów dają Prezesowi UOKiK obecnie obowiązujące przepisy prawa.

W nowelizacji tzw. ustawy kryzysowej znajdują się również propozycje zmian legislacyjnych przygotowane przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Mają one zwiększyć bezpieczeństwo finansowe gospodarstw domowych, zagwarantować dostępność kluczowych towarów i usług oraz zapobiec spekulacjom cenowym i nieuzasadnionym podwyżkom.

Biorąc pod uwagę utrudnienia związane z epidemią koronawirusa oraz poniekąd włączając się w ogólnoświatowy trend spod znaku #flattenthecurve, organy antymonopolowe na całym świecie, w tym w Polsce, wprowadzają, mniej lub bardziej oficjalnie, nadzwyczajny tryb pracy, aby uniknąć rozprzestrzeniania koronawirusa. Może mieć to istotny wpływ na postępowania przed nimi, w tym na składanie i rozpatrywanie wniosków o zgodę na koncentrację.

Epidemia koronawirusa ujawnia kolejne problemy, z którymi muszą mierzyć się uczestnicy obrotu gospodarczego: ograniczenia w pracy przedsiębiorstw, zakłócenia dostaw, ograniczona dostępność pracowników i materiałów, zmiany w funkcjonowaniu urzędów i placówek pocztowych. Wywołane nimi przestoje mają skutki nie tylko na gruncie cywilnoprawnym. Do tego dochodzi bowiem problem upływu terminów obowiązywania pozwoleń administracyjnych. Czy istniejące regulacje, w szczególności tzw. tarcza antykryzysowa, mają na to jakieś rozwiązanie?

Wielu inwestorów realizujących obecnie budowy lub planujących je zacząć w nieodległej przyszłości pyta nas o prawne możliwości wstrzymania budowy lub wręcz odstąpienia od zawartych umów. Powstaje bowiem pytanie, czy jest sens kontynuować lub rozpoczynać inwestycje, których realizacja wiąże się z zaangażowaniem dużego kapitału finansowego i znacznych środków. W artykule sygnalizujemy, jakie instrumenty prawne mogą przysługiwać inwestorowi, który zdecydowałby się wstrzymać prowadzenie robót lub definitywnie odstąpić od umowy o roboty budowlane.

Pandemia może opóźniać wykonanie robót budowlanych i zwiększać ich koszty. Może nawet całkowicie uniemożliwić wykonanie zobowiązań przez wykonawcę. Jak to jednak wpłynie na sytuację prawną wykonawców, zależy od okoliczności faktycznych danej sprawy i treści konkretnej umowy o roboty budowlane.

Rozwiązania przewidziane w tarczy antykryzysowej miały pozwolić na uruchomienie nadzwyczajnych instrumentów wspierających przedsiębiorców w okresie pandemii. Czy za takie rozwiązanie można uznać zmiany w zakresie biegu terminów przewidzianych w przepisach prawa, w tym dotyczących postępowania przed organami administracji publicznej i sądami administracyjnymi?

Czy epidemia COVID-19 to siła wyższa, która przerywa bieg przedawnienia co do wszelkich roszczeń? To pytanie ważne zwłaszcza dla osób, którym terminy zdążą upłynąć przed planowanym ustawowym zatrzymaniem biegu terminów.

Na Co do zasady piszemy zwięźle i po ludzku, ale czasem sytuacja wymaga komunikacji w pigułce. Zapraszamy na stronę COVID-19 FAQ.

W związku z pandemią na wymiar sprawiedliwości spadnie wkrótce taka sama presja, jaka obecnie przygniata systemy ochrony zdrowia. Spowoduje ją fala sporów wywołanych pandemią. Co mogą zrobić adwokaci, radcowie prawni i sędziowie, oczekując na nadejście fali postpandemicznych sporów, by uodpornić wymiar sprawiedliwości przed nadchodzącą ciężką próbą?

Nawet tak niecodzienne okoliczności jak pandemia nie powodują uchylenia ogólnej zasady prawa umów, zgodnie z którą umów należy dotrzymywać (pacta sunt servanda). Nie oznacza to jednak, że obecna sytuacja pozostaje bez wpływu na treść i wykonywanie zobowiązań wynikających z umów.