najciekawsze orzeczenia | Co do zasady

Umowy pisane są na gorsze czasy. Należy precyzyjnie formułować ich postanowienia – zwłaszcza tam, gdzie niedopowiedzenie spowoduje, że w jego miejsce wejdą sztywne zapisy ustawowe. Kiedy już dojdzie do sporu, dokonana przez sąd wykładnia oświadczeń woli zawartych w umowie może odbiegać od „dosłownego brzmienia oświadczeń”.

Skoro w przepisach dotyczących zażalenia na postanowienie sądu pierwszej instancji nie wskazano, do jakiego sądu należy wnieść ten środek odwoławczy, odpowiednie zastosowanie powinny znaleźć przepisy dotyczące apelacji. Termin do wniesienia zażalenia uważa się za zachowany również wtedy, gdy przed jego upływem strona wniosła ów środek do sądu drugiej instancji właściwego funkcjonalnie.

Trudne relacje między orzeczeniami sądów krajowych i orzeczeniami organów UE w sprawach znaków towarowych.

Trybunał Konstytucyjny uznał, że bankowy tytuł egzekucyjny (BTE) jest niezgodny z Konstytucją, gdyż narusza konstytucyjną zasadę równości. Zgodnie z tym wyrokiem odpowiednie przepisy Prawa bankowego – art. 96 ust. 1 i art. 97 ust. 1 – utracą moc z dniem 1 sierpnia 2016 r. Wyrok ten ma fundamentalne znaczenie dla całego sektora bankowego i klientów banków.

Nierzadko w postępowaniach administracyjnych organizacje zgłaszają uwagi lub w inny sposób wyrażają swój sprzeciw (rzadziej: poparcie) wobec przedmiotu postępowania. Pozornie nieznaczące pisma są czasami ignorowane. To zaś rodzi daleko idące negatywne skutki.

Wniesienie skargi na bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie sprawy ma skutkować załatwieniem sprawy administracyjnej, nie przesądzając jednak o jego sposobie. Sąd administracyjny jest zobowiązany oddalić skargę na bezczynność, gdy zostanie ona wniesiona po wydaniu przez organ aktu administracyjnego.

Właściciel wcześniejszego znaku towarowego nie może wnosić na jego podstawie o stwierdzenie nieważności późniejszego znaku towarowego, jeżeli zostanie odpowiednio udowodnione, że miał świadomość używania i przyzwalał na używanie tego znaku przez pięć następujących po sobie lat. Powstaje więc pytanie, jak tę świadomość udowodnić.

Ustalenia faktyczne dokonywane przez sąd odwoławczy powinny opierać się na materiale zgromadzonym w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji. Jednakże zmiana zaskarżonego orzeczenia przez sąd drugiej instancji wymaga własnej oceny materiału zgromadzonego w postępowaniach, sformułowania odrębnych ustaleń i naprawy popełnionych uprzednio uchybień.

Przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami, interpretowane przez pryzmat art. 21 Konstytucji, umożliwiają dochodzenie zwrotu wywłaszczonego udziału w nieruchomości. Pod ustawowym określeniem „część nieruchomości” można rozumieć bowiem zarówno część fizyczną gruntu, jak i udział we współwłasności. Skoro możliwe jest wywłaszczenie udziału w prawie własności, to należy dopuścić także jego zwrot.

Rada gminy, uchwalając miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, nie może postępować dowolnie. Z jednej strony związana jest postanowieniami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania, a z drugiej – konstytucyjną zasadą proporcjonalności.

Nie ma znaku równości pomiędzy wygaśnięciem wyznaczonego terminu do dokonania czynności procesowej a upływem czasu związanym z nieskutecznym doręczeniem pisma sądowego – w każdym przypadku trzeba rozróżnić te dwie sytuacje.

W wyroku z 5 marca 2015 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej dokonał wykładni pojęcia produktu wadliwego oraz pojęcia szkody i podmiotu odpowiedzialnego.