najciekawsze orzeczenia | Co do zasady

O ciekawych współzależnościach pomiędzy niektórymi środkami egzekucyjnymi i wpływie wyeliminowania jednego z nich na inne wypowiedział się ostatnio Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie.

Jest możliwe, co do zasady, kontynuowanie działalności przez przedsiębiorcę energetycznego w trybie art. 40 ust. 1 Prawa energetycznego, nawet jeżeli nie jest on właścicielem infrastruktury, która ma służyć do jej prowadzenia.

W wyrokach z 22 maja 2019 r. WSA w Warszawie po raz pierwszy tak szeroko odniósł się do przesłanki posiadania z dekretu warszawskiego. Potwierdził, że dotyczyła ona jedynie następców prawnych dotychczasowego właściciela nieruchomości i stanowiła warunek skuteczności złożenia wniosku dekretowego, a nie jego pozytywnego rozpatrzenia. Przesłanka ta po 1946 r. stała się nieistotna.

W wyroku wydanym 24 czerwca br. w sprawie C-619/18 Komisja Europejska przeciwko Polsce TSUE orzekł, że ustawa obniżająca wiek emerytalny sędziów Sądu Najwyższego stanowiła naruszenie art. 19 Traktatu o UE stanowiącego uszczegółowienie zasady praworządności określonej w art. 2 tego traktatu. Skąd taki wyrok?

Niedawny wyrok Sądu Najwyższego tylko z pozoru wyważa otwarte już dawno drzwi. Jest to bodaj pierwsza wypowiedź judykatury w tej kwestii. W dodatku wskazująca, że mogą istnieć wyjątki od ogólnej zasady.

Czasem naruszyciel po otrzymaniu wezwania przedprocesowego albo w trakcie procesu zmienia używane oznaczenie, zastępując je nowym – zmodyfikowanym. Nierzadko wprowadzone zmiany są dla powoda niewystarczające i również przez niego kwestionowane. Czy dla oceny takiego zmodyfikowanego oznaczenia ma znaczenie dotychczasowe zachowanie pozwanego i dotychczas używane oznaczenie? Jak oceniać sytuację, gdy pozwany modyfikuje oznaczenie, próbując zachować ciągłość z oznaczeniem poprzednio używanym?

Sąd Najwyższy przyjął, że w wyjątkowych wypadkach zachowanie wierzyciela w postępowaniu egzekucyjnym będzie stanowić nadużycie prawa, uzasadniające pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności. Niewłaściwa postawa wierzyciela może więc uniemożliwić wyegzekwowanie należności zasądzonej prawomocnym orzeczeniem sądowym.

Właściwe określenie żądanej wysokości zadośćuczynienia za rozstrój zdrowia, jeśli poszkodowany przyczynił się do powstania szkody, może stanowić problem nawet dla profesjonalnych pełnomocników osób poszkodowanych. Kwestia ta rodzi bowiem kilka poważnych wątpliwości natury praktycznej, które poruszył m.in. Sąd Najwyższy w uchwale z 11 kwietnia 2019 r. (III CZP 105/18).

W wyroku z 6 marca 2019 r. Trybunał Sprawiedliwości UE ostatecznie rozstrzygnął sprawę dotyczącą unieważnienia wspólnotowego wzoru przemysłowego przedstawiającego pudełko na drażetki MIK MAKI. O unieważnienie wnioskowała spółka Ferrero SpA, powołując się na zarejestrowany na jej rzecz graficzny znak towarowy przedstawiający opakowanie Tic-Tac.

Sąd Najwyższy wypowiedział się w sprawie sposobu doręczania między pełnomocnikami profesjonalnymi odpisu pisma stanowiącego rozszerzenie powództwa w znaczeniu ilościowym (rozszerzenie żądania pozwu albo wystąpienie z nowym roszczeniem obok pierwotnego). W orzecznictwie pojawiały się rozbieżności w tym zakresie, w związku z czym Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego wystąpił o rozwiązanie tego problemu prawnego przez skład siedmiu sędziów.

W wyroku z 21 marca 2019 r. (C-443/17) Trybunał Sprawiedliwości UE przypomniał o potrzebie ścisłej i zawężającej interpretacji pojęcia produktu podlegającego ochronie na podstawie rozporządzenia WE 469/2009 dotyczącego dodatkowego świadectwa ochronnego dla produktów leczniczych. Trybunał podkreślił, że pojęcie to obejmuje wyłącznie składnik aktywny produktu leczniczego, nie zaś kombinację z innymi substancjami niemającymi samodzielnego działania terapeutycznego.

Do kompetencji gminy należy stanowienie miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z przepisami zmiana planu następuje w takim trybie, w jakim jest on uchwalany – a więc np. uchwałą rady gminy. Czy jednak uchylenie miejscowego planu zagospodarowania jest zmianą leżącą w kompetencji rady gminy?