spory sądowe | Co do zasady

Fakt reprezentowania strony przez profesjonalnego pełnomocnika nie wyłącza bezwzględnie możliwości przeprowadzenia dowodu niewskazanego przez strony, bowiem mogą zachodzić pewne okoliczności uzasadniające odstąpienie od ścisłego respektowania zasady kontradyktoryjności. Sąd – kierując się własnym rozeznaniem i oceną – powinien dopuścić dowód z urzędu, gdy powód dochodzi roszczenia oczywiście usprawiedliwionego co do zasady.

Wątpliwości co do rzeczywistych intencji autora pisma procesowego mogą wynikać z mylnego oznaczenia pisma lub z innych oczywistych niedokładności. Takie niejasności powinny być poddawane wykładni przez sąd bądź usuwane w drodze wezwania strony do ich wytłumaczenia.

Czy dowody uzyskane w wewnętrznym postępowaniu wyjaśniającym można wykorzystać w postępowaniu sądowym?

Skoro w przepisach dotyczących zażalenia na postanowienie sądu pierwszej instancji nie wskazano, do jakiego sądu należy wnieść ten środek odwoławczy, odpowiednie zastosowanie powinny znaleźć przepisy dotyczące apelacji. Termin do wniesienia zażalenia uważa się za zachowany również wtedy, gdy przed jego upływem strona wniosła ów środek do sądu drugiej instancji właściwego funkcjonalnie.

Wniesienie skargi na bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie sprawy ma skutkować załatwieniem sprawy administracyjnej, nie przesądzając jednak o jego sposobie. Sąd administracyjny jest zobowiązany oddalić skargę na bezczynność, gdy zostanie ona wniesiona po wydaniu przez organ aktu administracyjnego.

Jako zalety arbitrażu wymienia się zwykle poufność, szybkość i możliwość kontrolowania kosztów przez strony. W przypadku interwencji sądów powszechnych sprawa arbitrażowa traci jednak zwykle te zalety.

Ustalenia faktyczne dokonywane przez sąd odwoławczy powinny opierać się na materiale zgromadzonym w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji. Jednakże zmiana zaskarżonego orzeczenia przez sąd drugiej instancji wymaga własnej oceny materiału zgromadzonego w postępowaniach, sformułowania odrębnych ustaleń i naprawy popełnionych uprzednio uchybień.

Nie ma znaku równości pomiędzy wygaśnięciem wyznaczonego terminu do dokonania czynności procesowej a upływem czasu związanym z nieskutecznym doręczeniem pisma sądowego – w każdym przypadku trzeba rozróżnić te dwie sytuacje.

Zmiana składu sądu po uchyleniu orzeczenia i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania jest niezbędna tylko wtedy, gdy uchylone zostało orzeczenie, w którym sąd rozstrzyga o istocie sprawy i rozpatruje określony spór. Nie dotyczy to postępowania zainicjowanego wniesieniem zażalenia do Sądu Najwyższego, które obejmuje jedynie kwestie formalne, dotyczące toku procesu.

Choć z samego brzmienia art. 126 § 2 k.p.c. nie można jednoznacznie wywnioskować, że pod pojęciem „adres” należy rozumieć adres zamieszkania, a nie inny adres, w powszechnej praktyce sądów przeważa pogląd, że niezbędne jest podanie właśnie tego pierwszego. Brak wskazania miejsca zamieszkania lub siedziby strony pozwanej stanowi podstawę zwrotu pozwu, bowiem uniemożliwia nadanie mu prawidłowego biegu.

Zmiany w europejskiej procedurze cywilnej są może bardziej ewolucyjne niż rewolucyjne, jednak zasługują na szczegółowe omówienie. Dzisiejsze wydanie portalu poświęcamy w całości rozporządzeniu 1215/2012 (Bruksela I bis).

Jedną z głównych zmian, jakie wprowadza nowe rozporządzenie brukselskie, jest automatyczna wykonalność orzeczeń wydanych w innym państwie Unii Europejskiej, bez jej wcześniejszego stwierdzania w osobnym postępowaniu. Czy dłużnicy powinni się bać?