bankowość i finansowanie | Co do zasady

W związku z planowanymi zmianami przepisów unijnych dotyczących rynku audytorskiego klauzule umowne ograniczające możliwość wyboru firm audytorskich będą musiały zostać usunięte z umów kredytowych.

Zmiany do ustawy o CIT, które weszły w życie 1 stycznia 2014 r., dają szansę na reaktywowanie praktycznie martwych przepisów o subpartycypacji. Byłaby to istotna zmiana na rynku obrotu wierzytelnościami zdominowanym przez tradycyjne cesje wierzytelności.

Choć umowa subpartycypacji została zdefiniowana w ustawie o funduszach inwestycyjnych, precyzyjne określenie jej charakteru prawnego może stwarzać pewne trudności.

Umowy o subpartycypację mogą być wkrótce realną alternatywą dla najbardziej do tej pory rozpowszechnionych na rynku umów cesji wierzytelności. Dlatego warto się przyjrzeć podstawowym różnicom między tymi umowami.

Z literalnej interpretacji przepisów Prawa bankowego i ustawy o funduszach inwestycyjnych wynika niestety odpowiedź przecząca.

Bezpieczne i efektywne wdrożenie subpartycypacji wymaga nie tylko uważnego skonstruowania umowy o subpartycypację zgodnie z prawem, ale też zastanowienia się nad jej skutkami podatkowymi.

Nowelizacja ustawy o CIT powinna zwiększyć popularność subpartycypacji w Polsce. Dotyczyć to będzie jednak zapewne wyłącznie subpartycypacji inicjowanej przez banki, bowiem nowelizacja ta odnosi się wyłącznie do subpartycypacji z ich udziałem.

Nowe rozwiązania podatkowe dla subpartycypacji, wprowadzone nowelizacją ustawy o CIT, mogą skłaniać do wykorzystywania subpartycypacji w miejsce klasycznych transakcji cesji wierzytelności. Dlatego warto porównać skutki podatkowe obu tych rozwiązań.

Weksel ucieleśnia bezwarunkowe i abstrakcyjne zobowiązanie pieniężne podmiotów na nim podpisanych. Zasady poprawnego posługiwania się nim od momentu wystawienia aż do egzekucji budzą wiele wątpliwości zarówno praktyków, jak i samej doktryny.

W praktyce obrotu szczególnie skomplikowana sytuacja powstaje w przypadku przelewu wierzytelności zabezpieczonej umową cesji na zabezpieczenie – na przykład przy portfelowej sprzedaży wierzytelności wobec sektora małych i średnich przedsiębiorstw.

Nie tak łatwo jest odróżnić ostateczne i bezwarunkowe przeniesienie wierzytelności od transakcji polegających na przeniesieniu wierzytelności w celu zabezpieczenia.

Porozumienia restrukturyzacyjne w spółkach stoją pod znakiem zapytania. Uchwała Sądu Najwyższego może spowodować, że zarządy nie będą chciały zawierać umów, które w przypadku upadłości jedynie narażą ich spółki na straty.